યાત્રા -29 કહેર કોરોનનો

 

યાત્રા -29 કહેર કોરોનનો

        આમ તો પોતાની જ યાત્રા લખવાની પ્રક્રિયા ચાલે છે પણ કોઈવાર એવું બને કે જે સમગ્ર બને. તેની પ્રત્યક્ષ -પરોક્ષ અસર વર્ણન કરવા મજબુર કરે. ,માર્ચ 2019 થી માંડી ને લાગલગાટ લગભગ બે થી પણ વધારે વર્ષ વિશ્વ આખાં ને ધ્રુજાવી નાખે એવો કોરોના -કોવિડ -19 અને પછી બીજા નામોએ માનવ શરીરમાં પ્રવેશ્યો ને કહેર મચાવ્યો.ભૂકંપ કે પૂર જેવી હોનારત કોઈ સીમિત પ્રદેશને અને થોડા સમય માટે હોય પણ આ કોરોના એક તો સ્પર્શ અને શ્વાસઉચ્છવાસથી થતો રોગ ! ઘરમાંય કોઈ દર્દી હોય તો તેને ય મદદરૂપ ન થવાય.બસ ,ટ્રેન વિમાન જેવી મુસાફરી અને બજાર કે પ્રસંગ જેવા ભીડભાડ થી ને પ્રવાસ સ્થળોથી તો વાયુવેગે ફેલાયો.આમેય વાયરસની કોઈ દવા નહિ અને માણસ માત્ર સામાજિક પ્રાણી એટલે તો આ રોગે આખી માણસજાતને ભરડામાં લીધી.

          રક્તબીજ રાક્ષસની જેમ દિવસે ન વધે એટલા કેસ રાત્રે વધે.અસરગ્રસ્ત ઘરમાં જ જેલ ભોગવે. બાળકોની હાલત તો કલ્પી શકાય જ નહિ.ભારત સહીત વિશ્વના સમૃદ્ધ દેશો પણ ભયગ્રસ્ત રીતે જીવે. લોકડાઉન ને હોમ કોરોન્ટાઇન જેવા નવા શબ્દો માનવહોઠે ચડી ગયા.માસ્કનું મૂલ્ય પેન્ટ શર્ટ જેટલું થઇ ગયું.સૅનેટાઇઝરથી હાથ ધોવાની ટેવ રોજિંદી બની. ગળે વળગીને આત્મીયતા દાખવતા દેશમાં હાથ પણ ન મેળવી શકાય .સામાજિક  અંતર રાખવાની ટેવ સહજ બની.વાયરસને નાથવા વિશ્વ વિજ્ઞાનીઓ અને નામાંકિત પ્રયોગશાળાઓ કામે લાગી.સરકારી અને ખાનગી હોસ્પિટલ્સ માં ખાલી પથારી શોધવાના ફાંફા પાડવા લાગ્યા.મહિનાઓ સુધી નાથી ન શકાયો. એમાંય નાક ગળાથી પ્રવેશી ને ફેફસાંને પકડે.જો સમયસર અને યોગ્ય સારવાર ન  થાય તો આખરે પરિવાર જન ગુમાવવું પડે.એટલે સુધીકે સ્મશાનયાત્રમાં પણ મર્યાદિત અને અસ્પર્શ વિદાય.

        એવો કોરોના થોડો થમ્યો એટલે હળવી છૂટછાટ મળી એટલે લોક બહાર નીકળ્યું.( તે હળવાશનો અમે પણ લાભ લીધોને 'સ્ટેચ્યુ ઓફ યુનિટી 'નો પ્રવાસ કર્યો..વર્ણન અલગ બ્લોગ લેખમાં વાંચવા જેવું છે.- mankaddinesh.blogspot.com ) આ તો કોરોના ફરી વકર્યો.અને તે પણ નવા વધારે ભયાનક વાયરસ સાથે.જો યોગ્ય સમયે યોગ્ય સારવાર ન થઇ તો ચાર પાંચ દિવસમાં માણસ ,અરે પરિવાર હતો ન હતો થઇ જાય.ખુબ મોટો મૃત્યુ આંક.ઓક્સિજન લેવલ ઘટવા માંડ્યું.હોસ્પિટલ્સમાં ઓક્સિજન ખૂટવા લાગ્યો.પથારીઓની તંગી,ઓક્સિજનની તંગી .હાહાકાર મચી ગયો

       .ભારત નસીબદાર એટલું કે બે પ્રયોગશાળા દ્વારા સ્વદેશી વેક્સિન તૈયાર થયા.પ્રધાનમંત્રી નરેન્દ્રભાઈ મોદીની જાગરૂકતા એ ઝડપી અને આયોજનબદ્ધ વેક્સિનેશન શરુ થયા.130 કરોડના વિશ્વના બીજા નંબરના દેશમાં ઝડપી વેક્સિનેશનથી દેશના નાગરિકોને શક્ય તેટલું ઓછું નુકસાન થયું.છતાં જે નુકસાન થયું તે અકલ્પ્ય હતું.અંગત ઘણા પરિચિત ગયા.ભાણેજ મુકેશ ( અનિલાબેનનો દીકરો ) ભુજ સિવિલમાં દાખલ થયા.થોડા દિવસની સારવાર પછી વિદાય લઇ ગયા. મને અમદાવાદમાં લાવનાર મારા પૂર્વ ટ્રસ્ટી પ્રેમજીભાઈ પટેલ અને તેમના બહેન ડાહીબહેન અને તમામ નાગર ગૌરવ લે તેવા પૂજ્ય આધ્યાત્માનંદજી પણ  કાળકોળિયા બની ગયા. અહીં દુઃખ એ વાત નું રહેતું કે બીમારી વખતે કે વિદાય વખતે તેના પરિવારજનોને ફક્ત ફોનથી આશ્વાસન આપીને સંતોષ માની લેવો પડતો હતો. 

         લગ્ન કે અન્ય શુભ પ્રસંગે પણ નિયમાનુસાર ખુબ મર્યાદિત સ્વજનો વચ્ચે પ્રસંગ પૂર્ણ કરવાનો. જાગૃત ઇસ્કોન પ્લેટિનમ પણ નિયમો બનાવીને રહેતું. ટેસ્ટ અને વેક્સિનેશનના કેમ્પ અને કોરોનના ભયાવહ સ્વરૂપ વખતે દસ પથારી કામચલાઉ હોસ્પિટલ પણ ઉભી કરેલી. માંડ માંડ કોરોના ની બીજી લહેર હળવી થઇ..ત્રીજી લહેરના એંધાણ હતાં જ પણ ,અને એમઇક્રોન નામ લઇ આવી પણ ખરી.પરંતુ વેક્સિનેશનના ભરપૂર પ્રયાસને તે નુકસાન ઓછું કરી ગઈ.

        આશરે બે વર્ષથી  વધારે સમય સુધી કહેર વર્તાવી ને માંડ લગભગ જવાની તૈયારીમાં છે .( માર્ચ 2022). કોરોના એ જબરું નુકસાન કર્યું.કેટલાયના ધંધા વ્યવસાય બિલકુલ બંધ પડયા.તો કેટલાકના મંદ પડયા.કેટલાય ની નોકરી ગઈ. જોકે કોરોના ઘણું નવું શીખવી ગયો.ઓનલાઇન શિક્ષણથી બાળકો ભણ્યા.સેમિનાર ને બદલે 'વેબિનાર' નવો શબ્દ આવ્યો..વર્ચ્યુઅલ મીટિંગ્સ થવા લાગી.બેસણા,ઉઠમણાં પણ zoom કે ટેલિફોનિક થયા.

        અંગત વાત કરું તો ,એ વખતે GPSC ની સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષાના આવેદન ભરાયાં હતાં .મનમાં વિચાર આવ્યો.નાગર યુવાનોને ઓનલાઇન તાલીમ આપી શકાય તો કેવું? કચ્છ સૌરાષ્ટ્ર વડનગરા નાગર મંડળ અમદાવાદને સહકાર આપવા  વાત કરી.તેઓએ હોંશભેર સ્વીકારી.અમદાવાદ અને ગુજરાતમાંથી નાગર અને નિઃશુલ્ક સેવા આપે તેવા નિષ્ણાત શોધ્યા અને ઘણા મળી ગયા.અંગત મોબાઈલ નંબર આપી નોંધણી કરી.રાજ્યભરમાંથી સાઈઠ વધારે એ નોંધણી કરાવી.zoom મિટિંગ દરરોજ રાત્રે નવ થી દસ .અલગ અલગ વિષયના નિષ્ણાતો સમયપત્રક અનુસાર આવે.સંકલન માટે મારી દરરોજ હાજરી હોય જ.ચાલીસ થી વધારે દિવસ એ ચલાવી શકાયું.મંડળે મારી કદર કરી.મેડલ આપી સન્માન કર્યું.

       કોરોનાને લીધે.માણસમાં જાહેર આરોગ્યની સભાનતા વધી..બિન જરૂરી ખર્ચ પર કાપ આવ્યો.અતિરેક તે 

સમજાયું.એટલું ચોક્કસ કે માનવજાત કદી ન બુલે તેવી આ વૈશ્વિક મહામારી ફરી નહિ આવે તેની બાહેંધરી વગર વિદાય થઇ છે.એટલે બિન્ધાસ્ત ફરતા માણસે ભય શબ્દને પોતાના શબ્દકોશમાં સાચવી જ રાખવો પડશે.આપણે સહુ ઇચ્છીએ અને પ્રભુ પ્રાર્થના કરીએ કે ફરીથી જગત આખાં ને ફરી બાન માં ન લેતા.

 દિનેશ લ.માંકડ

મોબાઈલ - 9427960979

અન્ય લેખ વાંચવા બ્લોગ પર ક્લિક કરો.

mankaddinesh.blogspot.com